Czy warto wybrać analitykę?

Wysłany: Nie 18:28, 29 Mar 2009

Nie ma szans obiektywnego porównania dawnych jednolitych studiów, systemu 3+2 i obecnego programu studiów magisterskich, bo nie ma studenta, który miałby okazję przejść przez nie wszystkie. Można najwyżej spekulować, a zalety i wady jednego i drugiego systemu, cóż - to zależy jakie kto miał oczekiwania względem studiów, ale z założenia pod względem plusów i minusów powinny były wypadać porównywalnie. Obecnie nie ma z tym jednak problemu, ponieważ jest jeden system i należy przyjąć, że jest najlepszy z możliwych Smile

Jakkolwiek nie został on wybrany ze względu na wady czy zalety, ale na przepisy unijne, którym Polska jako kraj członkowski musiała się podporządkować.

Co do wyboru studiów - polecam udać się na uczelnię i popytać studentów o to, co najbardziej Cię interesuje. Można też zahaczyć o jakieś "dni otwarte", ale z reguły (a szkoda) nie obchodzi się na nich bez lukrowania konkretnego kierunku, przez co czasami można się niemiło rozczarować. Problem licealistów polega na tym, że mają głęboko gdzieś swoje przyszłe studia i zamiast zbadać sprawę dogłębnie żyją złudzeniami i zadowalają się najbardziej obiegowymi informacjami, a później przychodzi wielkie rozczarowanie, pobudka z ręką w nocniku na czwartym albo piątym roku, że to jednak bez sensu. W efekcie gdzie nie spojrzeć pełno rozgoryczonych i negatywnie do swojej pracy (a z czasem również i do siebie samego) nastawionych nieszczęśników, narzekających na co się da i nieprzyjemnych w obyciu. Dlaczego z tym nie walczyć? Chcesz iść na medycynę? Jeśli jesteś tego absolutnie pewna, zrób WSZYSTKO żeby się tam dostać! Nawet jeśli nie do końca spełni Twoje marzenia, będziesz przynajmniej o tyle mądrzejsza, pewniejsza siebie i nabierzesz szacunku do tego, co robisz. Idąc na łatwiznę nie każdy jest w stanie się zrealizować.

Poza tym nie warto zmuszać się do realizowania chorych ambicji rodziców, bo to właśnie przez nich tak niewielu ludzi potrafi dobrze wykonywać zawód, którego się nauczyło. Z badań przeprowadzonych przez MPGU na przedstawicielach różnych grup zawodowych okazało się, że większość ludzi niezadowolonych ze swojego wyższego wykształcenia zawsze marzyła o tym, by wykonywać zawód tego wykształcenia nie wymagający, ale nie pozwolili im na to rodzice. Zdrugiej strony sprawa wyglądała tak, że wielu ludzi słabo wykształconych marzyło o ukończeniu lepszych szkół, jednak w ich przypadku problem stanowił najczęściej brak możliwości studiowania, wynikający na ogół z trudności finansowych rodziny. Wniosek z tego prosty - jak masz możliwości, realizuj swoje marzenia.

Wysłany: Nie 21:22, 29 Mar 2009

Na medycynę na pewno złożę. Tylko tam gdzie nie ma fizyki, bo już o 2 miesiące za późno aby zmienić deklaracje. Na drzwi otwarte spróbuję się wybrać Smile

Dzięki jeszcze raz za odpowiedzi. Pozdrawiam.

Wysłany: Pon 17:14, 30 Mar 2009

Oleczka napisał:

Req, Ty jesteś jeszcze z 3+2? Wydaje mi się, że obecny jednolity system jest chyba pod wieloma względami lepszy?

Jestem z jednolitych magisterskich, jak zaczynałam były magisterskie i licencjackie, a potem na licencjackie nawet naboru nie było. Co do wyboru studiów to wg mnie zawsze będzie spory element niepewności, bo nie oszukujmy się, jakie wyobrażenie o studiach może mieć maturzysta? (z całym szacunkiem dla maturzystów) Wszystkie kierunki niby są piękne i przystępne a dopiero w trakcie się okazuje jaka d.pa czapa wyszła. Skoro i tak nie wiadomo na co liczyć podczas studiów to lepiej wybrać coś chociaż z dobrymi perspektywami. Nie chcę tu wyjść na dino malkontenta, ale jeśli ktoś ma aspiracje do diagnozowania, to niech idzie na medycynę, a dobrze oznaczać to na chemię. Ekstrapolując na proszki do prania lepiej białe prać w proszku do białego, kolory w kolorach a nie wszystko w uniwersalnym E za 2,50zł Tesco (nie pamiętam ile uni E stoi w Tesco). Reformo służby zdrowia o stąp na ziemię, przy okazji wysadź kidla w kofmof.

Wysłany: Wto 18:06, 31 Mar 2009

Dobrze mówisz - też bym chętnie zobaczył członków KIDL'a duszących się dymem własnych błędów i złych uczynków ze stosu palonych trupów, po których przeszli, problem tylko w tym, że tylko nam przeszkadzają ich porażki Wink

Zgadzam się też w pełni, że jak ktoś chce dobrze oznaczać, powinien zostać chemikiem itd., ale to nie znaczy, że zawód diagnosty jest kompletnie niepotrzebny, bo do samego oznaczania zabrakłoby chętnych lekarzy, a do diagnozowania nie każdy chemik po dwóch latach podyplomowych by się nadawał. Poza tym niewielu diagnostów chciałoby lub mogłoby studiować chemię czy medycynę z różnych powodów. Wydaje mi się też, że w tym zawodzie można się zrealizować jak w każdym innym, problem polega tylko na tym, że czasami wydaje się, że gdzie indziej łatwiej, lepiej lub szybciej. Najlepiej jest tam, gdzie nas nie ma Wink

Wysłany: Wto 20:31, 31 Mar 2009

Czy na analityce medycznej są problemy jeżeli chodzi o pierwsze kroki stawiane podczas pracy w laboratorium ? Chodzi mi o to, że podczas nauki w liceum bardzo niewiele osób ma styczność ze sprzętem bardziej skomplikowanym niż probówka Smile

lub co najwyżej widziało prawdziwe laboratorium na wycieczce w sanepidzie tak jak ja, lub w innym zakładzie. Czy można się w tym jakoś odnaleźć czy raczej na początku wszyscy są bardziej....hmm niezdarni ? Smile

Wysłany: Wto 22:06, 31 Mar 2009

Spoko

są asystenci których (w zdecydowanej większości) w razie wątpliwości można o wszystko spytać. Z resztą nie martw się, do bardziej ambitnego sprzętu się nas nie dopuszcza Very Happy

W większości działamy na urządzeniach z epoki kamienia łupanego. Nic nikomu nie wybucha, nie fajczy się, co najwyżej czasem się jakaś próbówka rozbija. Ćwiczenia w laboratoriach są całkiem przyjemne (przynajmniej te na pierwszym roku Wink

)

nocturne212 napisał:

Wydaje mi się też, że w tym zawodzie można się zrealizować jak w każdym innym, problem polega tylko na tym, że czasami wydaje się, że gdzie indziej łatwiej, lepiej lub szybciej. Najlepiej jest tam, gdzie nas nie ma Wink

Zgadzam się, tylko trochę mi żal 4 litery ściska kiedy uświadamiam sobie własne perspektywy po studiach. Pasjonatem nie jestem, wkraczając w finansową dorosłość wolałabym mieć więcej szans - nie na zarobki - ale na znalezienie pracy w zawodzie. Dla niektórych może się to skończyć wręcz dramatem, inni niekorzystne warunki traktują jako wyzwanie (chylę czoła). Nie kwestionuję samego zawodu - idea jest super, tylko wykonanie nie bardzo. Poza tym w wielu rozwiniętych krajach nie ma takiego zawodu jak diagnosta laboratoryjny. Mając do wyboru po pięciu latach studiów pracę w swoim zawodzie oraz np. jako agent ubezpieczeniowy z tym, że jako agent zarabiałbyś więcej - gdzie wolałbyś pracować? Do agenta dorzucam jeszcze brak ekspozycji na syfy wszelakie i humory kobiet w okresie menopauzy Wink

Czy warto konczyc Analityke NIE.Smiesza mnie gadki o ,,spełnianiu'' ta praca to obsługa maszyn jak w zwyklej fabryce i piszcie sobie te bzdury a ja i tak wiem swoje (po Analityce),rozwój jaki wymogi na specjalizaci sa po to aby odciac jak najwiecej ludzi KIDL- korporacja zawodowy jak kazda aby utrzymac drorzyzne UTRUDNIA z mała roznica nie do prawa zawodu tylko specjalizaci bo za nia sa pieniadze.Na podyplomowki w ch** poszlo ludzi a Analitycy jeszcze gorzej na tym wyjda bo nie ma podstaw-kazdy po tym kursiku ma to samo co 5 lat.Wszyscy beda sie zarli o robote(chemicy,biotech,bio.) za psie pieniadze

AF mod: Życiowy pesymizm nie zwalnia z konieczności stosowania się do netykiety na publicznym forum.

Zgadzam się z Tobą, jakkolwiek opinii Twojej nie podzielam, bo wiele zależy od oczekiwań i światopoglądu. Jednak rzeczywiście po ostatniej konferencji KiDL'u przyznaję, że perspektywy wyglądają o wiele gorzej, niż mi się z początku wydawało, mimo usilnych starań występujących tam "ważnych" w środowisku osobistości, którzy mieli chyba za zadanie zamydlić studentom oczy, ale nie do końca im się udało. Jednak myślę, a przynajmniej mam nadzieję, że jeszcze wiele dobrego można zrobić i przynajmniej próbować zmienić coś na lepsze, bo narzekanie nic pozytywnego nie przyniesie.

Poza tym fajnie, że Cię to śmieszy, bo to znaczy, że masz duże poczucie humoru, a w Twoim zawodzie przy aktualnych standardach na pewno Ci się to w życiu przyda Smile

Nie wątpie, że człowiek o takich zdolnościach na pewno znajdzie coś zabawnego w obcowaniu z automatami, więc głowa do góry - jest wielu w gorszej niż Twoja sytuacji Wink

Witam wszystkich,
Przeczytałem ten temat od pierwszej do ostatniej strony i chciałbym pewne pytania zadać jeszcze raz:) Zawsze planowałem medycynę, ale cóż przejechałem się na biologii, która nie jest moją najlepszą stroną. O analityce medycznej myślałem jako o wyjściu awaryjnym. Co ciekawe jednak, w medycynie interesował mnie zawsze właśnie aspekt laboratoryjny. Interesuję się tym, zostały mi z tego hobby różne ustrojstwa po szafach:) Przede wszystkim martwi mnie aspekt pracy po studiach. Studia z tego co czytałem by mi jak najbardziej odpowiadały, ale chyba każdy normalny człowiek myśli potem o utrzymaniu samego siebie, co dopiero o jakiejś rodzinie w dalszej perspektywie. Jakie są na dzień dzisiejszy perspektywy pracy w zawodzie? W kraju, za granicą? Znam dobrze angielski i b.dobrze niemiecki, dogaduję się z niemcem:D Bardzo proszę o odpowiedź, później kolejne pytania:)

Co by się nie pisało i jak tego nie udowadniało - prawda jest jedna. Lekarz to lekarz - tak jak prawnik i architekt - najbardziej cenione zawody na całym świecie. Zgadza się, że niekażdy ma szczęscie czy możliwości w życiu zdobycia prestiżowego zawodu. I dobrze - bo inne zawody też są potrzebne i można się w nich odnaleźć. Uważam jednak , że kryteria wyboru powinny być praktyczne - np. nie dostaję się na stomatologię czy medycynę - ale chwileczkę - czy od razu muszę iść na inny kierunek byleby medyczny???Może lepiej wybrać np jakiś kierunek techniczny, realizować się zawodowo i materialnie.....to wszystko zależy od osoby i jej sytuacji. Jeśli ktoś marzy o zostaniu analitykiem to jak najbardziej powinien nim zostać!!! - ale jednocześnie nie popełniać istotnego błędu jakim jest porównywanie się do innych. To tylko źródło braku satysfakcji i kompleksów tworzonych we własnym umyśle. Zycze wszystkim przemyślanych decyzji:) pozdr

Świetnie powiedziane. Najlepiej jest, jeśli dostaniesz się od razu na wymarzone studia. Nic nie szkodzi, jeśli się nie dostaniesz - masz rok żeby porządnie się przyłożyć, nadgonić zaległości i spróbować raz jeszcze. Warto. Dobrze, jeśli wymarzony zawód nie wymaga skończenia konkretnego kierunku, ale jest takich niewiele. Jednak totalna kicha, to jeśli stracisz pięć lat na studiowaniu czegoś, co w przyszłości nie da Ci ani satysfakcji, ani pieniędzy, a dodatkowo będzie powodować frustrację, niechęć do pracy i niskie poczucie własnej wartości. Z drugiej strony wymarzony zawód czasami w praktyce okazuje się mijać z wyobrażeniami, a w tym przypadkowo wybranym można odnaleźć dużo satysfakcji i perspektywy, o których wcześniej nie miało się pojęcia. Zależy to jednak od tylu czynników, że można śmiało powiedzieć, że jak wszystko to także zależy przede wszystkim od szczęścia. Żeby zminimalizować ryzyko wpadki można poświęcić sporo czasu na jak najdokładniejsze poznanie rozważanych opcji już od tej praktycznej strony rozmawiając na ten temat z przedstawicielami środowisk zawodowych, czy zagłębiając się w prasę branżową, ale mimo to nadal pozostanie niewielka szansa, że sobie nie trafisz Wink

nati napisał:

Co by się nie pisało i jak tego nie udowadniało - prawda jest jedna. Lekarz to lekarz - tak jak prawnik i architekt - najbardziej cenione zawody na całym świecie.

Tak się składa, że moi rodzice są architektami, a reszta ich znajomych i rodziny to albo lekarze albo architekci. Mama strasznie mi odradzała architekturę, a wujek medycynę, obydwoje twierdząc, że wcale nie jest tak różowo jak się innym wydaje. Dzięki nim wcale nie mam poczucia, że to są najlepsze zawody świata, a ich wartość ostatnio się chyba nieco zdewaluowała... Sami z resztą słyszymy o strajkach w służbie zdrowia, także lekarzy, gdyby to były aż takie cenione zawody, chyba by nie miały miejsca takie wydarzenia.

nati napisał:

czy od razu muszę iść na inny kierunek byleby medyczny???

Takiego podejścia też nigdy nie miałam i go nie pochwalam. Rozumiem, część osób po nie dostaniu się na medycynę przyjmuje strategię, żeby nie wypaść z rytmu nauki i być może nauczyć się pod kątem ponownego zdawania na medycynę, chce zaczepić się na jakiś kierunek medyczny. Trzeba jednak uważać, żeby przyzwyczajenie nie wzięło góry i żeby nie obudzić się na 4 roku studiów, o których bynajmniej nie marzyliśmy. Moim zdaniem trzeba gruntownie przemyśleć decyzję co do wyboru studiów i niezależnie czy uda się dostać za pierwszym razem, trzeba być konsekwentnym i racjonalnym.

A ja wybrałam analityke medyczną, ale z góry zaplanowałam sobie, że później podyplomowo wezmę kryminalistykę.
Zawsze marzyła mi się praca w laboratorium kryminalistycznym ... może naoglądałam się za dużo seriali w telewizji ... ale faktem jest że zawsze mnie fascynowały takie klimaty. Chciałabym robic w życiu cos co mi przyniesie satysfakcje ... obawiam się jednak teraz czy analityka medyczna da mi możliwośc realizacji tego celu.
Orientujecie się może czy ktos wybrał taką drogę do zawodu?? Czy miałabym lepsze szansę startując od innego kierunku??
Powiem szczerze, że myślałam o medycynie sądowej ale przeraziła mnie perspektywa, że zanim rozpoczęłabym specjalizację sądową musiałabym przejść przez pozostałe dziedziny medyczne... a to chyba nie jest moje powołanie.
Poszłam trochę na skróty ale teraz mam wątpliwości...

Tak z perspektywy czasu to warto jednak studiować analitykę.